'अर्थपूर्ण जीवनाचा समाजात शोध' घेण्यासाठी २००६ साली डॉ. अभय आणि डॉ. राणी बंग यांनी तरुणांसाठी विकसित केलेली शिक्षणप्रक्रिया म्हणजे 'निर्माण'...

समाजात सकारात्मक बदल घडवून आणण्यासाठी विविध समस्यांचे आव्हान स्वीकारणा-या व त्याद्वारे स्वत:च्या आयुष्याचा अर्थ शोधू इच्छिणा-या युवा प्रयोगवीरांचा हा समुदाय...

'मी व माझे' याच्या संकुचित सीमा ओलांडून,त्यापलीकडील वास्तवाला आपल्या कवेत घेण्यासाठी स्वत:च्या बुद्धीच्या,मनाच्या व कर्तृत्वाच्या कक्षा विस्तारणा-या निर्माणींच्या प्रयत्नांचे संकलन म्हणजे "सीमोल्लंघन"!

निर्माणबद्दल अधिक माहितीसाठी - http://nirman.mkcl.org; www.facebook.com/nirmanforyouth

Tuesday 10 January 2017

धीरज च्या प्रयत्नातून सटाण्याला फिजिओथेरपी केंद्र सुरु

           सर्व शिक्षा अभियानामध्ये अपंग समावेशित शिक्षण या विभागात मी समावेशित शिक्षण विशेषज्ञ म्हणून गेल्या ५ वर्षांपासून नाशिक जिल्ह्यातील बागलाण (सटाणा) येथे काम करत आहे.
         विशेष गरजा असणाऱ्या (दिव्यांग) विद्यार्थ्यांना सर्वसामान्य शाळेत दाखल करणे, दिव्यांग विद्यार्थ्यांसाठी असणाऱ्या शासनाच्या सुविधा त्यांच्यापर्यंत पोहोचवणे ही दुव्याची भूमिका मी पार पडतो. आमच्या तालुक्यामध्ये मतीमंद, कर्णबधीर, अस्थिव्यंग, अल्पदृष्टी, सेरेब्रल पाल्सी, अंध, बहुविकलांग, वाचदोष इत्यादी अपंगत्व असणारे ० ते १८ वर्षातील १२०० विद्यार्थी-विद्यार्थिनी आहेत.
       दरवर्षी आम्ही जून-जुलै महिन्यात किती विद्यार्थी शाळेत दाखल झाले याचे सर्वेक्षण करत असतो. हे सर्वेक्षण आम्ही शाळा व अंगणवाड्यांवर जाऊन करतो. सर्वेक्षण झाल्यानंतर ज्या विद्यार्थ्यांची प्राथमिक तपासणी करायची आहे, ज्यांना अपंग प्रमाणपत्र काढायचे आहे, ज्यांना व्हीलचेअर आवश्यक आहे, ज्यांची फिजिओथेरपी करायची आहे अशा विद्यार्थ्यांच्या आम्ही याद्या बनवतो. त्यानुसार जिल्हास्तरावर अथवा तालुकास्तरावर शिबिराचे आयोजन केले जाते. या शिबिरांसाठी आम्ही या सर्व विद्यार्थ्यांना उपस्थित करतो.
      हे करत असतना एक गोष्ट नेहमी मनात यायची, कि जास्तीत जास्त शिबिरे हि जिल्हास्तरावर म्हणजे नाशिकला असतात. सटाणा ते नाशिक हे अंतर ९० किमी आहे. त्यातूनही हि मुले सटाण्याहून पुढे छोट्या छोट्या गावात राहतात. सटाणा ते नाशिक बस भाडे १०१ रु. आहे. पालक आणि विद्यार्थी दोघेही जर नाशिक ला फिजिओथेरपीसाठी आले तर त्यांचे ४०० ते ४५० रु. एका फिजिओथेरपीसाठी खर्च होतात. खासगी फिजिओथेरपिस्ट पण एका सेशन चे ३५० रु. घेतात. पण ते देखील आमच्या तालुक्यात उपलब्ध नाहीत. फक्त एकाच थेरपीस्ट उपलब्ध आहेत. त्यामुळे बरेचसे पालक आपल्या मुलांना घेऊन जात नाहीत व टी मुले उपचारांपासून वंचित राहतात.
        माझे व माझ्या सहकार्यांचे स्पेशल एजुकेशन चे शिक्षण झालेले असल्यामुळे आम्हाला बेसिक फिजिओथेरपी व स्पीच थेरपी ची माहिती आहे. त्यामुळे आपणच आपल्या तालुक्याच्या ठिकाणी एक फिजिओथेरपी सेंटर सुरु केले तर, आपण येथेच विद्यार्थ्यांना बेसिक थेरपी ची सेवा निशुल्क देऊ शकू असा विचार मनात आला. मी तो माझ्या सहकाऱ्यांना बोलून दाखवला. त्यांना हि कल्पना आवडली. मग आम्ही सगळ्यांनी मिळून थोडे पैसे जमा केले आणि बेसिक थेरपी चे साहित्य जमा केले आहे. ज्याद्वारे आम्ही फिजिओथेरपी च केंद्र सुरु केले आहे व आम्ही दर सोमवारी ही सुविधा विनाशुल्क पुरवतो. या प्रसंगामुळे आता माझा आत्मविश्वास खूप वाढला आहे.


धीरज वाणी, (निर्माण ६)

No comments:

Post a Comment